بررسی تأثیر ایزوترتینوئین خوراکی بر سطح سرمی متابولیت های ویتامین d، کلسیم، فسفر و پاراتورمون و تغییرات رادیوگرافیک استخوانی در بیماران مبتلا به آکنه ندولوکیستیک

سابقه و هدف: آکنه ولگاریس یک بیماری شایع پوستی بوده و مصرف ایزوترتینوئین خوراکی جهت درمان آن می تواند با عوارض اسکلتال از قبیل دردهای استخوانی ماهیچه ای و مفصلی و از سوی دیگر با تغییرات سرمی در متابولیت های ویتامین d، کلسیم، فسفر و پاراتورمون همراه باشد. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات سرمی متابولیت های ویتامین d، کلسیم، فسفر، پاراتورمون و همچنین تغییرات رادیوگرافیک استخوانی قبل و بعد از درمان با ایزوترتینوئین خوراکی است و این که این تغییرات به چه میزان بوده و آیا از لحاظ آماری معنی دار است یا خیر. مواد و روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی از نوع قبل و بعد درمان می باشد. تعداد 30 بیمار مبتلا به آکنه ندولوکیستیک وارد مطالعه شدند قبل و بعد از درمان با روشی مشابه متابولیت های سرمی ویتامین d (1و25 دی هیدروکسی ویتامین d و 25 هیدروکسی ویتامین d) کلسیم، فسفر و پاراتورمون اندازه گیری شد. جهت بررسی تغییرات استخوانی هم کلیشه رادیوگرافی لترال توراسیک قبل و بعد از درمان از تمام بیماران گرفته شد. یافته ها: مقادیر 1و25 دی هیدروکسی ویتامین d، 25 هیدروکسی ویتامین d، کلسیم، فسفر و پاراتورمون با آزمون آماری (مک نمار) مورد آنالیز آماری قرار گرفت. مقادیر همگی شاخص های سرمی فوق قبل و بعد از درمان از لحاظ آماری معنی دار نبود. بررسی های رادیوگرافیک قبل و بعد از درمان هیچ کدام تغییرات قابل مشاهده ای نداشتند. نتیجه گیری: مطالعه ما نشان داد که مصرف ایزوترتینوئین خوراکی در مبتلایان به آکنه ندولوکیستیک منجر به تغییرات سرمی در متابولیت های ویتامین d، کلسیم، فسفر و پاراتورمون و نیز تغییرات رادیوگرافیک نمی گردد که این یافته ها بر له و علیه یک سری مطالعات انجام شده در این زمینه می باشد. پیشنهاد می شود که در آینده با انجام مطالعات وسیع تر بتوان به بررسی تغییرات سرمی و استخوانی ناشی از ایزوترتینوئین در مبتلایان به آکنه پرداخت و با اصلاح این تغییرات از ایجاد عوارض احتمالی پیشگیری نمود.